اساس مسوولیت اجتماعی توجه به مسوولیت اجتماعی فردی است؛ مسوولیت اجتماعی یعنی انسانها و سازمانها با اخلاق و حساسیت نسبت به مسایل جامعه رفتار کنند، مسوولیت اجتماعی فردی در دوران کرونا بیش از پیش نمود پیدا می‌کند.

اگر می خواهیم به مسوولیت اجتماعی گروهی دست یابیم باید به مسوولیت اجتماعی فردی بطور ویژه توجه کنیم.

در این شرایط که ویروس کرونا بر جامعه جهانی سایه افکنده، توجه به مسوولیت اجتماعی فردی و اجتماعی معنی و مفهوم خاص پیدا می کند و افراد جامعه بر اساس تعریف این موضوع باید برای حل برخی از مشکلات دست به کار شوند و جامعه ای که در آن زندگی می کنند را به سمت و سوی سلامتی سوق دهند و سبک زندگی را در راستای رفع مشکلات پیش آمده تغییر و تمام تلاشمان در جهت بهبود جامعه باشد و هر چه بیشتر به صورت فردی سختی این روزها را تحمل کنیم زودتر می توانیم به جامعه بهتر و سالم تر دست یابیم، زیرا تک تک ما جزو افراد جامعه هستیم.
یکی از وظایف افراد نسبت به جامعه در شرایط کرونایی توجه ویژه به دستورالعمل‌های بهداشت فردی از جمله فاصله گذاری اجتماعی و هوشمند، استفاده از ماسک و دستکش و شستن مرتب دست ها با آب و صابون است، زیرا این موضوع دیگر موضوع شخصی نیست و تمام جامعه را تحت الشعاع قرار خواهد داد.

با دیگران طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار کنند
این جمله معروف که با دیگران طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود را همیشه در خاطر داشته باشید . قطعا در شرایط شیوع کرونا انتظار داریم که افرادی که با آنها سروکار داریم مسایل بهداشتی را به صورت کامل رعایت نمایند در صورتی که شاید خودمان کمتر به این موضوع توجه کنیم و اگر می‌خواهیم اجتماع مسوولیت خود را در قبال ما انجام دهد باید به مسوولیت اجتماعی فردی توجه بیشتری داشته باشیم زیرا مسوولیت اجتماعی فردی اساس مسوولیت اجتماعی گروهی است.

اسلام دین اجتماعی
اسلام دینی است اجتماعی با توجه ویژه به جامعه و تاکید دارد بهتر است انسانها برای درست زیستن به جنبه های اجتماعی بیشتر توجه کنند و نسبت به جامعه بی تفاوت نباشند و اصلاح جامعه را با همکاری همه انسانها میسر می داند به همین سبب مسلمانان موظفند ضمن همکاری با یکدیگر برای اصلاح جامعه تلاش کنند. در این شرایط، اصلاح جامعه مفهومی تازه می‌گیرد و می‌توان اصلاح جامعه را به سلامت جامعه تعبیر و تشبیه کرد.

رسول الله(ص) به این موضوع تاکید دارند که تمامی افراد جامعه اسلامی در برابر نعمتهایی که خداوند به آنان عنایت فرموده، در رابطه با انسانها و مسلمانان مسوولیت دارند و بر اساس سخن ایشان، می توان گفت: سلامتی هم جزو نعمتهایی است که خداوند به ما انسانها عنایت نموده، پس بر اساس موازین دینی هر کدام از ما وظیفه ی حفظ سلامتی خود و جامعه را برعهده داریم.

اول همسایه بعد خودت

در شرایط شیوع کرنا که خیلی از کسب و کارها دچار اختلال و زندگی برخی از افراد جامعه با مشکلات روبرو شده و حتی شاید مایحتاج ضروری را نتوانند تامین کنند، می‌توانیم به کمک این خانواده ها بشتابیم.

شاید بعضی افراد بگویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، این حکایتی است که جامعه زیاد نمی پسندد. حضرت زهرا(س) همیشه اول برای دیگران دعا می‌کردند ، امام حسن (ع) از مادر سووال کردند چرا برای همه دعا کردی و درباره خودتان یک کلمه دعا نکردید؟ حضرت فرمودند : (الجار ثم الدار) یعنی اول همسایه، بعد خانه خود.

و با این حدیث و در این شرایط می‌توانیم نتیجه ی اخلاقی بگیریم که به مستمندان و افراد نیازمند کمک و انفاق کنیم و در این روزهای کرونایی به مسوولیت فردی خودمان نسبت جامعه بویژه افراد مستمند عمل کرده و نگذاریم در این شرایط دچار مشکل شوند، اگر این اتفاق نیفتد ، جدای از اینکه سلامتی جامعه از دست خواهد رفت، دچار ناهنجاریهای دیگر و افزایش بزهکاری خواهد شد.