مهارت های زندگی : مهارت های ارتباطی

در میان مجموعه مهارت های زندگی، شاید بتوان گفت مهارت های ارتباطی بیش از سایر مهارتها مورد توجه قرار گرفته و معمولاً در سازمان‌ها و محیط‌های کسب و کار هم، منابع قابل توجهی صرف آموزش دادن و یاد گرفتن مهارتهای ارتباطی و دانش ارتباطات می‌شود. اما به نظر می‌رسد که حوزه‌های زیرمجموعه‌ی مهارتهای ارتباطی، متناسب با اثربخشی و اهمیت خود، مورد توجه قرار نگرفته‌اند.

مواضع و گفته‌های صریح

در اصول و فنون مذاکره و مهارت های ارتباطی، منطقی است که همزمان به مواضع و گفته‌های صریح طرف مقابل و نیز به منافع پنهان و احساسات ناگفته‌ی او توجه کنیم. اما بحث‌هایی مانند تحلیل علائم چهره و زبان بدن به خاطر جذاب بودن، سهم بسیار بیشتری از توجه را به خود جلب کرده‌اند. در حدی که مذاکره کردن گاهی اوقات در حد رفتار یک کارآگاه یا بازجو و تلاش دائمی برای کشف انگیزه‌های پنهان کاهش یافته است. کم نیستند آموزش‌های مذاکره که در آن‌ها، درک و تحلیل مواضع و گفته‌های صریح افراد، در حاشیه‌ی آموزش و در سایه‌ی پیام‌های پنهان و رفتارهای غیرکلامی قرار می‌گیرد.

تسلط کلامی

همچنین تسلط کلامی به معنای شناخت کلمات و به‌کارگیری درست آنها و مهارت در شفاف‌ترین و شیواترین بیان حرف‌ها از کلیدی‌ترین زیرمجموعه‌های مهارت های ارتباطی است. اما بازی‌های کلامی و ترفندهای کلامی و ایجاد ابهام و ایهام در گفته‌ها، توجه بیشتری را به خود جلب کرده است.

اگر بگوییم مهارت های ارتباطی با ترکیبی از مهارت های ارسال پیام و مهارتهای دریافت پیام شکل می‌گیرند و ساخته می‌شوند،  ما مهارت ارائه را به عنوان مجموعه مهارت‌هایی در نظر می‌گیریم که سهم ارسال پیام در آنها به صورت محسوسی بیشتر از دریافت پیام است. 

مهارت هایی مانند مهارت شنیدن و به طور خاص مهارت گفتگو (به هر شکل و با استفاده از هر ابزار) از جمله بحث‌های کلیدی دیگری هستند که خارج از حوزه‌ی مهارت ارائه قرار دارند و در درس مهارت ارتباطی مورد توجه قرار می‌گیرند.

ر مقایسه با بسیاری از مهارت‌های دیگر، در مهارت های ارتباطی نمی‌توان به سادگی یک زنجیره‌ی مشخص برای یادگیری پیشنهاد کرد و یا به صورت جدی و رسمی، از پیش‌نیاز بودن برخی مهارتها برای یادگیری  سایر مهارت‌ها حرف زد. به عبارتی، هر کس ممکن است بسته به علاقه و نیاز و سلیقه‌ی خود، مسیر متفاوتی را انتخاب کند.